Maxim Wakultschik

Een spel van precisie en licht – Maxim Wakultschik

Het werk van Maxim Wakultschik kenmerkt zich in grote mate door wiskundige precisie. Met zijn constructies creëert Wakultschik een formele regelmaat uit de chaos van vrijstaande en afzonderlijke elementen. Zijn complexe en gelaagde objecten zijn het product van een mooi spel van licht en schaduw. Deze componenten hebben altijd een centrale rol gespeeld in de beleving van de kunst van Maxim Wakultschik. Het uiteindelijke resultaat is een kleurrijke en ruimtelijke weergave van de realiteit, welke verandert wanneer de kijker verschillende standpunten ten opzichte van het kunstwerk inneemt. Een proactieve benadering door de toeschouwer en diens interactie met het kunstwerk is het gevolg.

Toen Maxim elf jaar was begon hij op het Wit-Russische Lyceum van de kunsten, waar hij de grondbeginselen van de klassieke kunst leerde. Na zes jaar rondde hij deze opleiding af. Al in deze periode nam hij zijn eigen interesse waar in het Duitse expressionisme, waarop hij als student de kans greep om kennis te maken met de stad Düsseldorf. Wakultschiks interesse in het Duitse expressionisme is vooral te zien in zijn vroegere werk. Na een jaar als uitwisselingsstudent in Düsseldorf te hebben verbleven, besloot Wakultschik zich in deze stad te vestigen, hetgeen hem erg goed beviel. In 1992 begon hij zijn studie aan de Kunstacademie van Düsseldorf, alwaar hij zich ontpopte tot een gevierd kunstenaar.

Vanaf 1994 kwam Wakultschik met het idee om reliëfs te verwerken in zijn kunst, wat sindsdien als een leidraad door zijn carrière loopt. Deze techniek – waarmee hij de grootste bekendheid verwierf – komt nog steeds vaak terug in zijn series. Vanaf dit moment neemt Wakultschiks carrière grote sprongen, en krijgt zijn stijl steeds meer een eigen vorm. Binnen de grenzen van Duitsland is zijn naam ruimschoots bekend; tegelijkertijd wordt Wakultschiks werk terecht steeds meer gewaardeerd op internationaal niveau.

Klassiek x Modern

Het werk van Wakultschik houdt zich veel bezig met de rigide grenzen van klassieke afbeeldingen. Zijn uitbreidingen op het klassieke beeld hebben veelal te maken met structuur en objectachtige elementen, die het klassieke beeld vervormen tot een modern geheel. Door toepassing van verschillende technieken en materialen, zoals olie- of acrylverf in combinatie met hout, papier, glas en metaal, komen bijzondere kunstwerken tot stand. Het belangrijkste thema in het werk van Wakultschik wordt gevormd door gezichten, gepresenteerd als schilderijen, objecten en reliëfs.